metaalmijn

Een metaalmijn is een ondergrondse of bovengrondse inrichting waar metalen uit ertsen of metaalhoudende afzettingen in de aardkorst worden gewonnen en verwerkt tot bruikbare metalen. Tot de belangrijkste metalen die in metaalmijnen worden gedolven behoren koper, ijzer, goud, zilver, aluminium (via bauxiet), nikkel, zink en tin. Daarnaast komen kleinere hoeveelheden van andere metalen voor in verschillende depositen.

De winning vindt meestal plaats in open-pit- mijnen of ondergrondse mijnen. Sommige metalen uit alluviale of placer-afzettingen worden ook gewonnen. Na ontginning wordt het ertsmateriaal gebroken en fijngemalen. Door concentratieprocessen zoals flotatie, magnetische scheiding of chemische extractie wordt een mineraalconcentraat geproduceerd. Het concentraat kan vervolgens worden verzonden naar smel- of raffinaderijen waar het metaal wordt teruggewonnen en verder gezuiverd.

Economische en milieuaspecten spelen een grote rol. Metaalmijnen leveren essentiële grondstoffen voor industrieën en infrastructuur, maar de productie is onderhevig aan prijsvolatiliteit en geopolitieke factoren. Milieu- en sociale impact omvatten bodem- en waterhuishouding, afvalstoffen (tailings), vervuiling met zware metalen en risico’s voor lokale gemeenschappen en ecosystemen. Revalidatie en closure van mijnen zijn belangrijke onderdelen van het traject, met aandacht voor landschapsherstel en waterbeheer.

Regulering en veiligheid vormen een kernonderdeel van metaalmijnbouw. Vergunningen, milieueffectrapportages, veiligheidsvoorschriften en naleving van internationale normen (waaronder milieu- en arbeidsrechten) sturen besluitvorming en operaties. Wereldwijd bevinden zich grote metaalmijnen in landen zoals Australië, Chili, Peru, China, Rusland, Canada, Zuid-Afrika en de Verenigde Staten.