meniscusscheurden

Meniscusscheurden zijn beschadigingen van de menisci, twee halvemaanvormige kraakbeenschijven in de knie die schokdemping, stabiliteit en gewrichtsvoering ondersteunen. Ze komen voor in de mediale (binnenste) en laterale (buitenste) meniscus en variëren in locatie, vorm en ernst, waaronder longitudinale, radiale, flap- en wortelscheuren.

Oorzaken zijn zowel traumatisch (scherpe draaibewegingen of direct trauma bij sport) als degeneratief (slijtage bij hogere leeftijd). Risicofactoren zijn plotselinge rotatie- of buigbewegingen, contactsporten, eerdere knieblessures en meniscusdegeneratie.

Klinisch presenteren meniscusscheurden zich met pijn ter hoogte van de gewrichtsspleet, zwelling, bewegingsbeperking, klik- of knappend geluid en soms blokkeren van de knie. Diagnostiek omvat anamnese en lichamelijk onderzoek met specifieke testen zoals de McMurray-, Apley- en Thessaly-testen; beeldvorming met MRI bevestigt vaak de diagnose en toont type en omvang van de scheur.

Behandeling hangt af van scheurtype, locatie (vasculair vs avasculair gebied), ernst en patiëntfactoren. Conservatieve zorg omvat rust, ijs, compressie, elevatie (RICE), pijnstillers en fysiotherapie gericht op bewegingsbereik en spierkracht. Operatieve opties via artroscopie omvatten partiële meniscectomie (verwijderen van los weefsel), meniscushechting (reparatie) en in geselecteerde gevallen meniscustransplantatie. Prognose varieert: reparabele scheuren en jongere patiënten hebben doorgaans betere uitkomsten; uitgebreide verwijdering verhoogt op lange termijn het risico op artrose.

Preventie richt zich op kracht- en proprioceptietraining, juiste warming-up en techniek bij sportbeoefening.