materiaalafval

Materiaalafval is een verzamelnaam voor reststoffen die ontstaan bij productie, bouw- en sloopwerk, bedrijfsactiviteiten en huishoudelijk gebruik en die na gebruik niet langer in hun oorspronkelijke functie kunnen worden toegepast. De stroom omvat zowel niet-gevaarlijke fracties als onderdelen die als gevaarlijke afvalstoffen apart moeten worden ingezameld en verwerkt. Doel is materialen terug te brengen in de kringloop of, wanneer recycling niet mogelijk is, te benutten voor energiewinning.

Voorbeelden en samenstelling: bouw- en sloopafval zoals beton, metselwerk en puin; hout, metalen, kunststoffen en kunststofverpakkingen; glas, karton en papier; keramiek en tegels; afgedankte elektrische en elektronische apparatuur; textiel. Sommige fracties kunnen gevaarlijke stoffen bevatten, zoals asbest of oplosmiddelen, en vereisen speciale verwijdering en verwerking.

Inzameling en verwerking: gemeenten organiseren de inzameling en sortering vindt plaats bij gespecialiseerde bedrijven. Na sortering worden materialen gerecycled tot nieuwe grondstoffen, hergebruikt in bouw- of productieprocessen, of gebruikt voor energieterugwinning. Reststromen kunnen uiteindelijk naar storting gaan als laatste optie.

Regelgeving en beleid: op EU-niveau en nationaal niveau bestaan richtlijnen en wetten rondom afval en de circulaire economie. In Nederland spelen onder meer de Wet Milieubeheer en producentenverantwoordelijkheid een rol, met nadruk op preventie, hergebruik en recycling van materiaalafval.

Milieu- en economische impact: adequaat materiaalafvalbeheer spaart grondstoffen, vermindert milieubelasting en biedt economische kansen in de recyclingindustrie, maar kent uitdagingen zoals kwaliteit en zuiverheid van recyclaat en logistieke kosten.