kennisgeving

Kennisgeving is het formeel informeren van een betrokkene over een feit, besluit of procedure die rechtsgevolgen kan hebben. Het doel is om de betrokkenen tijdig en duidelijk op de hoogte te brengen, zodat zij weten wat er is beslist, wat de redenen zijn en welke mogelijkheden er zijn om daarop te reageren.

In de Nederlandse wet- en regelgeving wordt kennisgeving veelvuldig gebruikt in zowel bestuursrechtelijke als civiele situaties. In bestuursrechtelijke kader kan een overheid of publieke instantie een besluit kennen geven aan een burger, een bedrijf of een organisatie. De kennisgeving bevat doorgaans gegevens zoals de beslissing, de gronden daarvoor, de datum van de beslissing, de wettelijke grondslag en informatie over eventuele rechtsmiddelen (bijvoorbeeld de termijn om bezwaar of beroep aan te tekenen). Ook informatie over waar en hoe men aanvullende stukken kan inzien of verkrijgen, kan onderdeel uitmaken.

Wat betreft de vorm kan kennisgeving schriftelijk plaatsvinden, bijvoorbeeld per post, maar ook elektronisch via digitale portalen of berichtenuitwisseling, afhankelijk van de geldende regels en voorkeuren van de instantie. De exacte inhoudseisen en termijnen voor bezwaar of beroep zijn doorgaans vastgelegd in wet- en regelgeving, zoals het administratiefrechtelijke kader, en kunnen per situatie verschillen.

Belangrijke kenmerken zijn de rechtsgevolgen die aan de kennisgeving verbonden zijn, de verplichting om de kennisgeving juist en volledig te versturen, en de start van eventuele termijnen om tegen het besluit in bezwaar of beroep te gaan. Bij twijfel kan men de inhoud en vereisten meestal terugvinden in de desbetreffende besluittekst of via de betreffende overheidsorganisatie.