kabeltelevisie

Kabeltelevisie is een vorm van televisie- en multimedia-diensten die via coaxkabels of glasvezel naar huishoudens worden verzonden. Een centrale faciliteit, het headend, verzamelt en verwerkt televisiezenders en aanvullende diensten en distribueert deze via een kabelnetwerk naar abonneeontvangstpunten. De technologie maakt doorgaans tweerichtingscommunicatie mogelijk voor interactieve functies en on-demand-content.

Historisch begon kabeltelevisie als analoge dienstverlening en is sindsdien overgestapt op digitale uitzendingen volgens DVB-C. Netwerken worden vaak aangeduid als hybride glasvezel-koaxnetwerken (HFC): glasvezel tot in de wijkknoop en vervolgens coax naar woningen. Digitale signalen leveren hogere beeldkwaliteit en meer kanalen, vaak inclusief HD en 4K.

De infrastructuur omvat een headend, distributiekanalen en het coax- of glasvezelnetwerk tot in huis. Ontvangst gebeurt via een set-top box, een geïntegreerde televisie met DVB-C-ontvanger of een CI+-module met een smartcard. Digitale codering beschermt inhoud en vereist een abonnee-ontgrendelingskaart.

Naast lineaire kanalen biedt kabeltelevisie on-demand-diensten zoals video on demand (VOD), catch-up TV en start-over, evenals interactieve functies via elektronische programmagids (EPG). Veel aanbieders leveren ook internet via hetzelfde netwerk (DOCSIS) en soms telefoon- of smart-homediensten, waardoor bundels mogelijk zijn in een drie- of quadplay-model.

Voordelen van kabeltelevisie zijn stabiliteit, brede zenderkeuze en een betrouwbare throughput. Nadelen kunnen minder flexibiliteit in vergelijking met IPTV of streaming en afhankelijkheid van regionale infrastructuur. Digitalisering is in veel landen versneld en er vindt migratie plaats naar digitale en hybride netwerken, terwijl streamingdiensten marktaandeel winnen.