inkomensstandaard

Inkomensstandaard is een term die in de Nederlandse publieke administratie wordt gebruikt om een vast inkomensniveau aan te geven dat als verschilpunten of drempel geldt bij de beoordeling van recht op bepaalde overheidsuitkeringen of bij het bepalen van de omvang daarvan. Het gaat om een referentiepunt, niet om een betaling op zichzelf.

In de praktijk komt de inkomensstandaard voor in diverse sociale zekerheid- en toeslagregelingen, zoals huurtoeslag, zorg- en woonondersteuning, en bij bepaalde vormen van bijzondere bijstand of belastingkortingen. De exacte waarde en de manier waarop de standaard wordt toegepast, hangen af van de desbetreffende wet- of regelgeving en kunnen per regeling verschillen of door de jaren heen veranderen.

Hoe de standaard wordt bepaald en aangepast: De inkomensstandaard wordt vastgesteld in wetgeving of beleidsregels en wordt periodiek herzien, meestal jaarlijks, om te reflecteren wat als passend inkomen wordt beschouwd. De invulling kan variëren van bruto- of netto-inkomen, per persoon of per huishouden, en kan rekening houden met gezinsgrootte of andere factoren.

Relatie tot andere termen: De inkomensstandaard staat naast verwante begrippen zoals de inkomensgrens en het normbedrag. Samen met andere criteria bepaalt zij of iemand in aanmerking komt voor een toeslag of uitkering en in welke mate.

Kritiek en discussie: Een vaststaande standaard kan ongewenste effecten hebben, bijvoorbeeld omdat zij regionale kostenverschillen of bijzondere persoonlijke omstandigheden onvoldoende vertekent. Ook kan de hoogte van de standaard leiden tot abrupte verschuivingen in recht op of hoogte van uitkeringen bij belasting- of regelgevingwijzigingen.

Zie ook: inkomensgrens, normbedrag, inkomstennorm.