glasvezelnetwerken

Glasvezelnetwerken zijn communicatienetwerken die data verzenden via glasvezels, meestal gemaakt van glas, waarin signalen worden omgezet in licht. Deze technologie biedt een veel hogere bandbreedte dan koperen kabels, minder signaalverlies en betere prestaties over lange afstanden. Glasvezelnetwerken worden gebruikt voor breedbandinternet, televisie en telefonie, en vormen de ruggengraat van veel bedrijfs‑ en telekomnetwerken, evenals backhaul voor mobiele netwerken.

Er bestaan verschillende aanlegconfiguraties. FTTH (glas tot in huis) brengt de vezel rechtstreeks naar de huisaansluiting; FTTB (glas tot in gebouw) levert de verbinding tot in een gebouw en verlegt binnen het gebouw verder via ethernet of koper; FTTC (glas tot de straatkast) brengt de vezel tot aan een verdeelkast in de straat. In architecturen kan men kiezen voor point-to-point netwerken of voor een passief optisch netwerk (PON), waarbij een enkele vezel meerdere aansluitingen bedient via splitter. De klant sluit in huis aan via een optische netwerkterminal (ONT), terwijl in de kern of distributie de optical line terminal (OLT) de verbindingen beheert.

Techniek en snelheid: PON-netwerken gebruiken een gedeelde vezel en splitter, met standaarden zoals GPON en XG-PON. Deze systemen leveren hoge snelheden en zijn schaalbaar naarmate de vraag toeneemt. Glasvezels zijn meestal single‑mode vezels, en de communicatie vindt plaats over lichtgolven die door de vezel worden geleid.

Voordelen en uitdagingen: Glasvezelnetwerken bieden hoge capaciteit, lage latentie en goede immuniteit tegen elektromagnetische ruis, wat ze geschikt maakt voor hedendaagse en toekomstige toepassingen waaronder 5G backhaul. Uitdagingen zijn hoge aanlegkosten, civiele werken, onderhoud en de benodigde samenwerking tussen publieke en private partijen voor uitbreiding, vooral in landelijke gebieden.