geluidsignaal

Een geluidsignaal is een signaal dat de eigenschappen van geluid overdraagt of uitdrukt. In audio- en communicatietoepassingen verwijst het meestal naar de tijdsafhankelijke variatie van een fysieke grootheid, zoals geluiddruk in het akoestische veld of een elektrische spanning die die druk representeert. Geluidsignalen kunnen analoog zijn, als een continue variabele spanning, of digitaal, als een reeks discrete waarden.

Analoge geluidsignalen ontstaan bijvoorbeeld bij een microfoon of een muziekinstrument, die geluiddruk variaties omzet in spanning. Dit signaal kan via kabels en versterkers naar luidsprekers, opnameapparatuur of andere systemen worden geleid. Digitaal geluidsignaal ontstaat door een analoog-naar-digitaal omzetting (ADC) met opgegeven samplingrate en bitdiepte.

Digitale signaalverwerking (DSP) past bewerkingen toe zoals filtering, equalizing, dynamische compressie en ruisonderdrukking. Belangrijke parameters zijn de samplingfrequentie (bijv. 44,1 kHz of 48 kHz) en de bitdiepte (bijv. 16 of 24 bits), die het mogelijke frequentiebereik en dynamisch bereik bepalen. In digitale systemen wordt het signaal vaak opgeslagen of verzonden als bestanden of gestreamd.

Bestandsformaten voor geluidsignalen variëren van ongecomprimeerde PCM-bestanden (bijv. WAV, AIFF) tot gecomprimeerde formaten (bijv. MP3, AAC). In professionele omgevingen worden kwaliteitsmetingen gebruikt zoals signaal-ruisverhouding (SNR), total harmonic distortion (THD) en de metriek dBFS voor digitale systemen.

Toepassingen omvatten muziek- en filmgeluid, radio- en televisieomroep, telecommunicatie en wetenschappelijke metingen. Geluidsignalen vormen de kern van audiosystemen en bepalen mede de kwaliteit en interpretatie van hoorbaar geluid.