geheugentypen

Geheugentypen verwijzen naar de verschillende systemen waarin mensen informatie opslaan en terughalen. In de cognitieve psychologie worden doorgaans drie grote categorieën onderscheiden: sensorisch geheugen, kortetermijn- of werkgeheugen en langetermijngeheugen. Dit artikel geeft een beknopt overzicht van deze typen en hun kenmerken.

Het sensorisch geheugen vangt zintuiglijke stimuli kort op (enkele honderden milliseconden tot seconden). Het heeft een grote capaciteit maar een zeer korte duur. Voorbeelden: iconisch geheugen (visueel) en echoïsch geheugen (auditief).

Het werkgeheugen houdt informatie voor korte tijd actief en ondersteunt cognitieve taken zoals redeneren, leren en begrip. Het heeft een beperkte capaciteit, meestal circa vier items. Het model van Baddeley beschrijft onderdelen zoals de centrale uitvoerende functie, de fonologische lus en het visuo-ruimtelijk schetsblok, die informatie tijdelijk verwerken en organiseren.

Langetermijngeheugen slaat informatie op voor langere tijd. Het wordt onderverdeeld in expliciet of declaratief geheugen, en impliciet of niet-declaratief geheugen. Declaratief geheugen omvat episodisch geheugen (persoonlijke gebeurtenissen) en semantisch geheugen (feiten en concepten). Niet-declaratief geheugen omvat procedures (vaardigheden en conditionele responsen) en priming.

Consolidatie en opvraging: Informatie wordt gecodeerd en geconsolideerd, onder invloed van aandacht, herhaling en slaap. Opvraging vereist aanwijzingen (cues) en kan beïnvloed worden door interferentie, context en leeftijd.

In informatica wordt de term geheugen ook gebruikt, maar dit artikel richt zich op het menselijke geheugen en de onderscheiden geheugentypen.