fotoweerstanden

Fotoweerstanden, ook wel lichtafhankelijke weerstanden of fotowiderstanden genoemd, zijn passieve elektronische componenten waarvan de weerstand afhangt van de lichtintensiteit op het oppervlak. De meest gebruikte typen zijn gebaseerd op cadmiumsulfide (CdS) of cadmiumselenide (CdSe) halfgeleiders en bestaan uit een dunne semiconductielaag tussen twee interdigitale elektroden.

Werkingsprincipe: bij toenemende lichtintensiteit ontstaan meer vrije ladingsdragers, waardoor de weerstand daalt. Het effect is niet-lineair en afhankelijk van spectrum, temperatuur en leeftijd. In schakelingen functioneren fotoweerstanden vaak als variabele weerstand in een spanningsdeler en leveren ze een output die afhankelijk is van het lichtniveau.

Eigenschappen: in het donker hebben fotoweerstanden doorgaans een hoge weerstand, vaak kilo-ohms tot mega-ohms; bij fel licht dalen de waarden naar kilo-ohms of minder, afhankelijk van het type. Het responsinterval is meestal tientallen tot honderden milliseconden; de respons is traag vergeleken met fotodiodes en de waarden vertonen drift met temperatuur en veroudering. Ze zijn goedkoop en robuust, maar hebben brede toleranties en beperkte linearisatie.

Toepassingen: veel gebruikt in eenvoudige lichtmeters, automatische straatverlichting, camera belichtingssystemen en andere sensoren waar geen hoge precisie vereist is. Moderne consumentensensoren gebruiken vaak geïntegreerde lichtsensoren, maar fotoweerstanden blijven populair voor eenvoudige of goedkope ontwerpen.

Veiligheid en milieu: sommige cadmiumgebaseerde typen vallen onder regelgeving vanwege toxisch cadmium; alternatieven worden ontwikkeld en gebruikt waar mogelijk.