eisenstructuur

Een eisenstructuur is de georganiseerde wijze waarop wensen en vereisten voor een product, systeem of project worden vastgelegd, geclassificeerd en beheerd. De structuur ondersteunt duidelijkheid, consistentie en traceerbaarheid door de levenscyclus van het project en legt relaties tussen eisen onderling en met ontwerp, tests en acceptatie vast.

Doel en nut: Een duidelijke eisenstructuur helpt belanghebbenden een eenduidig begrip te krijgen van wat er gebouwd moet worden, voorkomt scopings- en wijzigingsconflicten en vergemakkelijkt verificatie door koppeling van eisen aan testcases en acceptatiecriteria.

Structuur en inhoud: Een typisch eisenbestand bevat functionele eisen, niet-functionele eisen (zoals prestatie, betrouwbaarheid en veiligheid), interfaces, randvoorwaarden en afhankelijkheden, data-eisen en acceptatiecriteria. Elk item krijgt een unieke identifier, bron, rationalisatie, prioriteit en status, en wordt vaak gepresenteerd in een hiërarchie of traceerbaarheidsmatrix.

Methoden en standaarden: Elicitatie- en analyse-methoden zoals interviews, workshops, use cases en user stories worden toegepast, evenals modelleringsopties (bijvoorbeeld use case-diagrammen, flowcharts). Het hanteren van standaarden zoals ISO/IEC/IEEE 29148 bevordert consistente eisenengineering en traceerbaarheid.

Proces en levensduur: De eisenstructuur wordt onderhouden via elicitation, validatie, wijzigingsbeheer en baselining. Veranderingen worden getoetst op impact op scope, planning en kwaliteit, en documenten worden bijgewerkt om consistentie te waarborgen.

Voorbeeld: Een eenvoudige eis kan zijn: "Het systeem moet binnen 2 seconden reageren op gebruikersinvoer bij 95 procent van de gevallen." Een dergelijke formulering draagt bij aan duidelijke tests en acceptatiecriteria.