ecologischoverschot

Ecologischoverschot is een term die in de ecologische economie en duurzaamheidsdiscours wordt gebruikt om een situatie te beschrijven waarin de ecologische productie van een gebied groter is dan het menselijke gebruik ervan. Het kan slaan op een positieve voorraad van natuurkapitaal en ecosystemdiensten die beschikbaar blijft nadat aan de directe behoefte is voldaan, zoals voedselproductie, waterzuivering, koolstofopname, behoud van biodiversiteit en recreatieve waarden. In veel teksten wordt het gezien als een indicator voor een duurzame interactie tussen mens en ecosysteem, maar definities verschillen per context.

Meetmethoden variëren; veelal wordt de verhouding tussen biocapaciteit en ecologische voetafdruk gehanteerd. Als biocapaciteit groter is dan de ecologische voetafdruk, spreekt men van een ecologisch overschot. Omgekeerd, wanneer de voetafdruk groter is dan de biocapaciteit, spreekt men van een ecologisch tekort of overshoot en is de voorraad uit balans.

In de praktijk kan een ecologischoverschot tijdelijk zijn, afhankelijk van natuurlijke regeneratie, reserves aan natuurlijk kapitaal, of technologische verbeteringen in productiviteit. Het concept wordt gebruikt bij regionale planning, landgebruik, natuurgericht beleid en evaluaties van duurzame ontwikkeling.

Beperkingen van het concept zijn onder meer onzekerheden bij het waarderen van niet-marktgebonden ecosystemen, variaties in schaal en tijdshorizon, en de complexiteit en gevoeligheid van de berekeningen voor biocapaciteit en voetafdruk.

Zie ook: ecologische voetafdruk, biocapaciteit, duurzame ontwikkeling, ecosystemdiensten.