drapeerbaarheid

Drapeerbaarheid is een eigenschap van textiel die aangeeft hoe goed een stof op het lichaam of op een oppervlak valt en meebeweegt met zwaartekracht. Het beschrijft de mate waarin een stof vloeiend over vormen glijdt, plooit en valt. In mode- en interieurtoepassingen bepaalt draperie het silhouet, de pasvorm en het draagcomfort.

Factoren die de drapeerbaarheid beïnvloeden zijn onder meer vezelsoort en lengte, garenbinding, weef- of breipatronen, stofgewicht, dikte en porositeit, dichtheid, rek en krimp, en afwerking zoals zachtheid of stijfheid. Ook omgevingstemperatuur, vocht en onderhoud beïnvloeden de drapeerbaarheid.

Metingen: In de praktijk wordt drapeerbaarheid vaak kwalitatief beoordeeld als goed, matig of slecht. Daarnaast bestaan kwantitatieve methoden zoals de drape-coëfficiënt en drapehoek, verkregen via gestandaardiseerde drapetests. Deze tests leveren een numerieke maat die stoffen onderling vergelijkbaar maakt.

Toepassingen: Stoffen met hoge drapeerbaarheid leveren een vloeiend silhouet en veel plooiing, zoals zijde, viscose en dunne katoen- of linnenweefsels. Zwaardere stoffen zoals wol of denim hebben doorgaans minder drapeerbaarheid en meer structuur. Voor kledingontwerpen zoals jurken en blouses is hoge drape vaak gewenst, terwijl gordijnen en bekleding soms een combinatie van drape en stijfheid vereisen.

Behandeling en omgeving: Afwerking kan drapeerbaarheid verhogen of verlagen; zachtheid van de stof verhoogt doorgaans de drapeerbaarheid, terwijl stijfmiddelen dit verminderen. Vochtigheid en temperatuur hebben een aanzienlijke invloed op drapeerbaarheid, en wassen en droogprocessen kunnen de eigenschap op lange termijn veranderen.