draagcomfort

Draagcomfort verwijst naar het ervaren gemak bij het dragen van een kledingstuk, schoeisel of ander textielproduct gedurende een beoogde activiteit. Het is een subjectieve perceptie die wordt bepaald door zowel de pasvorm en constructie als de interactie tussen lichaam en materiaal. Belangrijke factoren zijn pasvorm en drukverdeling, textuur en zachtheid van de stof, gewicht en bewegingsvrijheid, evenals temperatuur- en vochtregulatie.

Fysieke factoren die draagcomfort beïnvloeden zijn onder meer: pasvorm en maat, drukpunten en naadconstructie, rek- en buigzaamheid van materialen, gewicht en bulk, en de afstemming tussen verschillende lagen. Thermisch comfort hangt samen met warmte- en vochtregulatie, ademend vermogen en vochttransport. Tastbaar comfort gaat over de zachtheid en wrijving van de stof tegen de huid, en chemisch comfort omvat huidvriendelijkheid, mogelijke allergieën en geurontwikkeling.

Evaluatie van draagcomfort gebeurt vooral via drie benaderingen: subjectieve beoordelingen door proefpersonen (paneltesten, vragenlijsten) en objectieve metingen zoals luchtdoorlatendheid, vochtdoorlatendheid, isolatiewaarde en buigvastheid. Tests en normen variëren per productsegment, zoals kleding, schoeisel of persoonlijke beschermingsmiddelen, en worden toegepast om constructies en materialen met elkaar te vergelijken.

In ontwerp en productie speelt draagcomfort een cruciale rol bij gebruikersacceptatie en prestaties. Het beïnvloedt draagduur, comfort tijdens beweging en de kans op irritaties, en daarmee de naleving van voorschriften en het algehele gebruik. Trends richten zich op ademende en flexibele materialen, naadloze constructies en ergonomisch gevormde pasvormen.