buigzaamheid

Buigzaamheid is een eigenschap die beschrijft hoe goed een stof, materiaal of structuur kan buigen onder belasting en haar integriteit behoudt. In bredere zin verwijst het ook naar het vermogen om zich flexibel aan te passen aan veranderende omstandigheden. De term komt van het werkwoord buigen en het achtervoegsel -zaamheid, dat een abstracte eigenschap aanduidt.

In de wetenschap en techniek verwijst buigzaamheid vaak naar de combinatie van elasticiteit en plasticiteit bij buiging. Materialen met hoge buigzaamheid kunnen onder belasting buigen en terugveren (elasticiteit) of blijvende vervorming vertonen (plasticiteit) afhankelijk van het materiaal en de omstandigheden. Belangrijke begrippen zijn de buigmodulus en de buigsterkte.

In biologie en geneeskunde verwijst buigzaamheid naar de flexibiliteit van biologische weefsels en gewrichten—zoals spieren, pezen en kapsels—and naar het bewegingsbereik van het menselijk lichaam. Een goede buigzaamheid is essentieel voor beweging, sportprestaties en revalidatie.

In ontwerp en constructie is buigzaamheid een overweging bij materiaalkeuze en constructieontwerp. Te weinig buigzaamheid maakt systemen stijf en gevoelig voor scheuringen, terwijl te veel buigzaamheid kan leiden tot vervorming of instabiliteit. Verschillende materialen zoals metalen, kunststoffen en composieten worden gekozen om de gewenste buigzaamheidskenmerken te realiseren.

Metingen gebeuren meestal met buigproeven, zoals een driepuntsbuigproef, of met dynamische mechanische analyse, waarbij vervorming, spanning en stijfheid onder buiging worden bepaald. Zie ook: Elasticiteit, Ductiliteit, Flexibiliteit.