dienstverstrekker

Een dienstverstrekker is een persoon of organisatie die tegen betaling of als deel van een publieke taak een dienst aanbiedt aan klanten, burgers of andere organisaties. De term wordt in het Nederlands gebruikt voor zowel private bedrijven als publieke instellingen die diensten leveren. Voorbeelden zijn nutsbedrijven (energie, water), telecombedrijven, vervoersbedrijven, zorgaanbieders, onderwijsinstellingen en overheidsdiensten die ondersteuning of uitvoering van taken verzorgen.

De aard van de dienstverlening kan variëren van concrete leveringen (gas, elektriciteit, internet) tot dienstverlening (zorgverlening, advies, administratieve ondersteuning). Dienstverleners kunnen opereren op basis van commerciële contracten, vergunningen of wettelijke taken. In publiekrechtelijke contexten kunnen ze namens de overheid taken uitvoeren en staan dienstverleners vaak onder afspraken over kwaliteit, beschikbaarheid en klanttevredenheid, zoals service level agreements (SLA’s) en prestatie-indicatoren. In sectoren als zorg en sociale zekerheid kunnen dienstverleners ook verantwoordelijk zijn voor de uitvoering of dienstverlening aan cliënten, vaak onder toezicht van een autoriteit.

Regulering en toezicht variëren per sector. Dienstverleners kunnen onderworpen zijn aan kwaliteitsnormen, certificering, audits en privacy- en consumentenbeschermingsregels. In markten met meerdere aanbieders kan concurrentie bestaan en kunnen overheden aanbestedingsprocedures gebruiken om dienstverleners te selecteren.

Terminologie blijft soms door elkaar lopen: naast dienstverstrekker wordt ook wel de term dienstverlener gebruikt; de nuance ligt vooral in context en sector.