desinfectie

Desinfectie is het proces waarbij ziekteverwekkers en andere micro-organismen aanzienlijk worden verminderd tot niveaus die geen risico voor de volksgezondheid meer vormen. Het doel is vaak om overdracht te voorkomen en veilige omgang met mensen, dieren en voedsel mogelijk te maken. Desinfectie is niet hetzelfde als sterilisatie, die alle vormen van micro-organismen doodt, en ook niet hetzelfde als sanitatie, dat gericht is op het bereiken van een aanvaardbaar lage microbiële belasting.

Desinfectie kan chemisch, fysiek of een combinatie daarvan zijn. Chemische desinfectantia omvatten alcoholen, natriumhypochloriet, quaternaire ammoniumzouten, aldehyden en peroxiden. Fysieke methoden zijn warmte (zoals koken of stoom) en bestraling met UV-licht. Bij chemische desinfectie spelen concentratie, contacttijd en de aanwezigheid van organisch materiaal een cruciale rol.

Toepassingen van desinfectie zijn onder meer in de gezondheidszorg voor oppervlakken en instrumenten, in de voedingsmiddelenindustrie en drinkwaterbehandeling, en in huishoudelijke of publieke ruimten voor oppervlakken en gereedschappen. Het kiezen van een middel hangt af van de context, het type micro-organisme en de selectieve vereisten voor veiligheid en resten.

De effectiviteit hangt af van het type micro-organisme, het oppervlak, reiniging vooraf, de aanwezigheid van organisch materiaal en de contacttijd. Sommige sporen vereisen sterilisatie. Desinfectantia kunnen inactief raken bij verontreiniging en residuen kunnen gezondheids- of milieuschadelijk zijn. Correct gebruik en naleving van aanwijzingen zijn essentieel om resistentie en ineffectieve desinfectie te voorkomen.

Regelgeving en labelinstructies bepalen welke middelen wettelijk zijn goedgekeurd, bij welke situaties ze gebruikt mogen worden en welke doseringen en contacttijden gelden. Veiligheid, opslag en verwijdering van desinfectiemiddelen dragen bij aan een verantwoorde toepassing.