daglichtassimilatie

Daglichtassimilatie is het proces waarbij fotosynthetische organismen koolstofdioxide uit de atmosfeer opnemen en omzetten in organische verbindingen met behulp van lichtenergie. Bij planten vindt dit vooral plaats in de bladchloroplasten. Het proces omvat twee hoofdonderdelen: de lichtreacties en het Calvin-cyclus. Tijdens de lichtreacties wordt lichtenergie gebruikt om water te splitsen tot zuurstof en protonen, en ontstaan ATP en NADPH. In de Calvin-cyclus wordt CO2 gefixeerd in organische moleculen (meestal uiteindelijk suikers) via een reeks reacties die eindigen in de synthese van glucose en andere koolhydraten. Zuurstof wordt als bijproduct vrijgegeven.

De snelheid van daglichtassimilatie wordt beïnvloed door meerdere factoren. Belangrijke variabelen zijn de hoeveelheid en kwaliteit van het licht (lichtintensiteit en spectrale samenstelling), de beschikbaarheid van kooldioxide, temperatuur en waterbeschikbaarheid. Bij voldoende licht en CO2 neemt de assimilatiesnelheid toe tot een verzadigingspunt. Klimaat en plantenfysiologie spelen eveneens een rol: C3-, C4- en CAM-sporen kennen verschillende efficiënties en strategieën voor gaswisseling en koolstofopslag. CAM-planten behouden gaswisseling vaak voor nachtelijke perioden om waterverlies te beperken, terwijl de meeste daglichtassimilatie tijdens de dag plaatsvindt.

Daglichtassimilatie levert de basis van netto primaire productie op en is cruciaal voor de koolstofcyclus en het wereldwijde energiedistributie in ecosystemen. Het begrip is van belang voor landbouw, ecologie en klimaatonderzoek, omdat veranderingen in licht, temperatuur of waterbeschikbaarheid de groei en koolstofopslag van planten beïnvloeden.