conditietraining

Conditietraining is een verzamelnaam voor trainingen die de fysieke conditie verbeteren, met nadruk op het cardiovasculaire systeem, de spieruithouding en de aerobe stofwisselingscapaciteit. Het doel is om prestaties te verbeteren, vermoeidheidsbestendigheid te vergroten en het herstel te versnellen. Conditietraining kan toegepast worden op verschillende gebieden, zoals duurvermogen, snelheid, kracht en herstelvermogen, afhankelijk van de sport of activiteit.

Veelvoorkomende trainingsvormen zijn continu aerobe training (langdurige, matige intensiteit), intervaltraining (wisselingen tussen hoge en lage intensiteit), tempi en fartlek, en circuittraining. Ook krachttraining en plyometrie kunnen deel uitmaken van conditietraining om spieropbouw en efficiëntie te verbeteren. Trainingen worden vaak afgewisseld met rust en herstelfasen.

Ontwerp en principes: progressive overbelasting (bijkomende prikkels om de belasting te vergroten), specificiteit (afstemming op sport of activiteit), periodisering (fases met opbouw en rust), en herstel. Monitoring van trainingsbelasting en inspanning is gebruikelijk, bijvoorbeeld via hartslag, tempo of de RPE-schaal (rating of perceived exertion). Veiligheid: beginners moeten geleidelijk opbouwen, rekening houden met medische screening bij risicofactoren, en signalen van overtraining of blessures serieus nemen.

Resultaten en toepassingen: betere VO2max, verhoogde lactaatdrempel, verbeterde economische beweging en vetverbranding. Conditietraining ondersteunt revalidatie, prestatieverbetering bij duursporten en algehele gezondheid. Voorbeelden van sporten: wielrennen, hardlopen, zwemmen, voetbal en andere team- en individuele sporten.