bijkomende

Bijkomende is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord dat aangeeft dat iets toegevoegd is of naast het hoofdonderdeel bestaat. Het wordt gebruikt om aan te geven dat er extra elementen zijn die niet tot de kern behoren, maar wel meespelen in de context. Het komt meestal vóór het zelfstandig naamwoord, zoals in bijkomende kosten of bijkomende factoren.

Het woord is afgeleid van bij- plus komen, wat letterlijk iets betekent dat erbij komt. In gebruik is bijkomende het attributieve vorm die vóór een zelfstandig naamwoord staat (bijkomende kosten). In sommige grammaticen kan ook de vorm bijkomend voorkomen in andere, predicatieve constructies, maar bijkomende is de gebruikelijke vorm bij attributief gebruik.

Bijkomende komt in diverse vakgebieden voor. In financiën en contracten verwijst het vaak naar kosten of lasten die naast de hoofdprijs ontstaan, zoals administratieve kosten, servicekosten of belastingen. In de wetgeving en in verzekeringen kan het verwijzen naar bijkomende voorwaarden of bijkomende dekkingen. In onderzoeks- en beleidscontexten wordt gesproken van bijkomende factoren die het resultaat beïnvloeden, naast de belangrijkste variabelen.

Voorbeelden uit het dagelijks taalgebruik zijn onder meer: “Bij het huren van een woning moet men rekening houden met bijkomende kosten.” of “Tijdens de analyse zijn ook bijkomende factoren in overweging genomen.” Het begrip fungeert als handig label voor zaken die niet primair zijn maar wel van invloed zijn op een overzicht of besluit.

Zie ook: aanvullend, extra, incidenteel. Bijkomende is een gangbaar alternatief voor termen als aanvullend of extra, vooral in formele en commerciële contexten.