colloïdelading

Colloïdelading is de hoeveelheid colloïdale deeltjes die in een vloeistof of systeem gesuspendeerd zijn. In de colloïdkunde verwijzen colloïden naar deeltjes die doorgaans tussen ongeveer 1 nanometer en 1 micrometer groot zijn en die door Brownse beweging en elektrostatische interacties in suspensie blijven. De term wordt gebruikt om de belasting van een vloeistof door colloïden aan te duiden, bijvoorbeeld in waterbehandeling, bodems en aquifers.

Colloïdelading is een relevante parameter in milieuwetenschappen en procesengineering. Een hogere colloïdelading kan leiden tot verhoogde troebelheid, filter- en membraanfouling, en beïnvloedt de transport van verontreinigingen door bodem en waterwegen doordat colloïden stof, metalen en organische moleculen kunnen sorberen.

Metingen van colloïdelading worden uitgedrukt als massa- of molecuulconcentratie per volume (bijv. mg/L) of als aantal deeltjes per milliliter. Typische scheidingstechnieken zoals filtratie door 0,45 μm of ultrafiltratie scheiden colloïden van oplosbare deeltjes; dynamische lichte scattering bepaalt de afmetingen en verdeling; zeta-potentiaal geeft de oppervlaktelading weer; en totale organische koolstof kan als proxy dienen wanneer organische colloïden domineren.

Factoren die colloïdelading beïnvloeden zijn onder meer ionensterkte, pH, de aanwezigheid van natuurlijke organische stof en het stromingsregime. Een hogere ionische sterkte verlaagt de repulsie tussen deeltjes, bevordert agglomeratie en verandert daardoor de effectieve colloïdelading en het transportgedrag in water en bodem.

Toepassingen en implicaties: systemen zoals waterzuiveringsinstallaties moeten rekening houden met colloïdelading omdat hoge belasting membraanvervuiling en filtratievertraging kunnen veroorzaken. In grondwater en bodems kan colloïd-gestuurd transport van verontreinigingen zoals radionucliden of metalen leiden tot bredere verspreiding dan verwacht.

Zie ook: Colloïden, Flocculatie en Coagulatie, Troebelheid, Filtratie, Colloid transport.