carburatiemethoden
Carburatiemethoden zijn warmtebehandelingstechnieken die koolstof aan de buitenlaag van staal of andere ijzerlegeringen toevoegen door diffusie bij verhoogde temperatuur, met als doel een harde, slijtvast oppervlaktelaag te creëren terwijl de kern ductiel blijft. De toegepaste koolstofinhoud in de oppervlakte (case) ligt meestal rond 0,8–1,2 procent, afhankelijk van het proces en het gewenste resultaat.
Gascarbureren is een veelgebruikte methode waarbij het materiaal wordt behandeld in een gasfase die koolstofpotentiaal levert
Packcarbureren, ook wel pack carburizing genoemd, gebeurt in gesloten dozen met koolstofrijke materialen (bijv. karbonaat, kolenpoeder).
Dompel- of vloeistofcarbureren gebruikt gesmolten zout- of cyanidehoudende baden bij circa 800–900°C. Het proces biedt snelle
Plasma- en vacuumcarbureren zijn moderne varianten: plasma-carbureren gebruikt lage druk om koolstof via een plasma in
Toepassingen omvatten assen, tandwielen, camplaten en lagervoorraden. De resultaten zijn harde oppervlakken met een diepe of