buffergebied

Een buffergebied is een zone rondom een kerngebied, zoals een natuurgebied, een waterlichaam, een infrastructuurproject of een stedelijk gebied, waarin activiteiten beperkt of gereguleerd worden om negatieve effecten tegen te gaan en de veiligheid te vergroten. Het doel is om disturbanen, vervuiling, lawaai, licht en andere verstoringen buiten de kern te houden, en zo de ecologische integriteit, waterkwaliteit en openbare veiligheid te beschermen.

Toepassingsgebieden en functies variëren. In natuurbehoud dienen buffergebieden om randzones en migratieroutes te beschermen en zo de werking van ecosystemen te behouden. In waterbeheer helpen ze bij afvoer van vervuilende stoffen en sedimenten en bij behoud van waterkwaliteit. In stedelijke planning vormen buffers vaak een scheiding tussen wonen en wegen, industrie of andere risicovolle activiteiten. Ook voor veiligheid rond luchthavens en kritieke infrastructuur bestaan bufferzones die het ruimte bieden aan noodsituaties en hinder beperken.

Wet- en regelgeving bepalen doorgaans de vorm en breedte van buffergebieden, natuurlijk samen met bestemmingsplannen, waterbeheer of milieuwetgeving en onderhandelingen met eigenaren van gronden. De exacte invulling varieert sterk per locatie en doel; zo kan een buffer bestaan uit een strook vegetatie, een groenblijvende zone of een combinatie van uitgebreide landschapsstructuren. Het beheer omvat meestal duidelijke gebruiksbeperkingen, monitoring en afstemming met betrokken partijen, met ruimte voor aanpassing op basis van ecologisch en maatschappelijk beleid.

Samengevat vormt een buffergebied een doordachte veiligheids- en beschermingszone die menselijke activiteiten afstemt op ecologischewaarde, waterbeheer en publieke veiligheid.