bodemdiagnose

Bodemdiagnose is het systematisch beoordelen van de bodemkwaliteit en functies met als doel beheer- en gebruiksbeslissingen te onderbouwen. Het kijkt naar eigenschappen die van invloed zijn op vruchtbaarheid, waterdeling, wortelgroei en langetermijnduurzamheid van het land.

Bij de diagnose worden fysische, chemische en biologische kenmerken onderzocht, zoals textuur en structuur, diepte van de bodem, drainage, pH en nutriëntstatus (N, P, K en micronutriënten), organische stofgehalte en zoutbelasting. Ook verontreiniging, verdichting en erosie- of stabiliteitsrisico's worden in kaart gebracht.

Methoden omvatten veldobservaties, profiel- en monstername op meerdere diepten, en laboratoriumanalyses. Daarnaast worden metingen zoals waterinfiltratie, bulkdichtheid en organische stofmetingen gebruikt, eventueel ondersteund door bodemkaarten en GIS-analyses. Steekproeven worden gekozen om ruimtelijke variatie vast te leggen en een representatief beeld te geven.

Toepassingen liggen in de landbouw en tuinbouw voor bemesting, kalk- en irrigatieplanning en gewaskeuze; in ruimtelijke planning en bouwen voor drainage-eisen en stabiele funderingen; en in milieubeheer voor sanering, bodemsanering of herstel van ecosystemen.

Uitdagingen zijn onder meer sterke ruimtelijke variatie op korte afstand, kosten en de noodzaak van gekwalificeerde interpretatie. Diagnoses worden vaak uitgevoerd volgens nationale of regionale richtlijnen en vormen de basis voor gerichte maatregelen en vervolgmetingen.