bodembedekkende

Bodembedekkende is een term uit de tuinbouw die verwijst naar planten met een kruipende of lage groeivorm die zich verspreidt over de bodem. Het doel van bodembedekkende beplanting is het creëren van een dichte mat die de bodem bedekt, onkruid tegenhoudt, erosie vermindert en het vocht beter vasthoudt. Deze planten blijven vaak vlak onder of rond de 30 centimeter hoog en verspreiden zich via wortelstokken, stengels of kruipende scheuten.

Kenmerkend voor bodembedekkende soorten is hun snelle en horizontale spreiding, vaak met compacte bladeren die jaar rond zichtbaar zijn (soms wintergroen, soms half- of stellgroen afhankelijk van het klimaat). Ze kunnen zowel in schaduw als in zon voorkomen, maar voorkeuren voor licht en vocht variëren per soort. Veelvoorkomende typen zijn kruipende, wintergroene soorten, maar er zijn ook blad- en bloemrijke varianten die in de zomer extra interesse bieden.

Toepassingen en voordelen omvatten stabilisatie van steile oever- en hellingszones, efficiënt ruimtegebruik op kleine tuinen, en onderhoudsvoordelen doordat ze minder onderhoud vragen dan losse bodems (bijv. minder onkruid). Bij de keuze spelen factoren zoals zon- of schaduwbehoefte, bodemdoorlatendheid, klimaat en eventuele invasive potenties een rol. Een lokale tuinspecialist kan adviseren welke soort geschikt is en hoe deze te planten en te onderhouden.

Voorbeelden van bodembedekkende planten zijn onder meer Pachysandra terminalis (Japanse bodembedekker), Vinca minor (maïsbodem), Ajuga reptans (alguepul), Epimedium-soorten, Sedum spurium en Thymus serpyllum. Het type kiest men op basis van vochtigheid, zonlicht en gewenste kleur- en textuurverschillen door het jaar heen.