bladgoud

Bladgoud is goud dat in extreem dunne bladjes is gesneden of gehamerd voor gilding van oppervlakken. Het blad bestaat meestal uit zuiver goud (meestal 23 of 24 karaat) of uit een hoogwaardige goudlegering en heeft een zeer geringe dikte, waardoor het buigzaam en glanzend blijft. Door de dunheid is bladgoud kwetsbaar voor krassen en slijtage.

Productie en varianten: Bladgoud ontstaat door goud te verdelen in bladjes die in verschillende formaten voorkomen. Het wordt geleverd als losse bladjes of op onderlegpapier zodat het hanteren vergemakkelijkt. De bladformaten variëren afhankelijk van de fabrikant en toepassing.

Gildingstechnieken: Er bestaan twee hoofdmethoden. Bij watergilding wordt een onderlaag van bole (een rode of bruine klei) aangebracht en wordt het blad met water gehecht. Bij oliegilding wordt een lijm op de ondergrond aangebracht en het blad hecht zodra de lijm droogt. Watergilding levert vaak een diepere, rijkere glans, maar vereist een vochtige ruimte; oliegilding is sneller en geschikter voor buitengebruik.

Toepassingen: Bladgoud wordt veel toegepast in kunst en decoratie, waaronder schilderijen, beeldhouwwerk, lijstwerk, meubilair, architectonische ornamenten en reliëfs. Het komt ook voor in reliëfs en religieuze voorwerpen en in boekbinding.

Geschiedenis en betekenis: Het gebruik van bladgoud dateert uit het oude Egypte, China en Byzantijnse rijken en bereikte een hoogtepunt in de middeleeuwen en renaissance in Europa. In de moderne tijd blijft bladgoud een populaire techniek voor restauratie en decoratie.

Onderhoud: Bladgoud is chemisch inert en oxideert niet, maar de bladlaag kan beschadigd raken of loslaten. Stof afnemen met een zachte borstel en vermijden van wrijving of vocht. Beschadigde delen laten herstellen door een ervaren vergulder.