bekkenbunnen

Bekkenbodem is een groep spieren, pezen en bindweefsel in het bekken die de bekkenruimte omhullen en ondersteunen. Het draagt bij aan de stabiliteit van de bekkenorganen, zoals de blaas, de baarmoeder en het rectum bij vrouwen (en de blaas en prostaat bij mannen), en speelt een cruciale rol bij continentie en bij de controle van intra-abdominale druk. Een goed functionerende bekkenbodem ondersteunt ook seksuele functies en voorkomt uitzetting van de bekkenkanalen bij lichamelijke belasting.

Anatomie en werking: de belangrijkste spierlaag is het bekkenbodemspierennetwerk, met de levator ani (waaronder pubococcygeus, iliococcygeus en puborectalis) en de coccygeus. Dit skelet wordt aangevuld door bindweefsels en fascia die de organen op hun plaats houden. De spieren sluiten de ureetekst en de endeldarm en dragen zo bij aan de continentie en de controle over blaas en darm. Bij hoge intra-abdominale druk of bekkenbelasting werkt de bekkenbodem als een afsluitklep.

Veelvoorkomende problemen: bekkenbodemdisfunctie kan leiden tot prolaps van bekkenorganen, stress- of urge-incontinentie en fecale incontinentie. Langdurige belasting door zwangerschap en bevalling, veroudering, obesitas, chronische obstipatie en bepaalde operaties vergroten het risico. Symptomen zijn onder meer bekkenpijn, een gevoel van druk of uitpuiling en veranderingen in urineren of stoelgang.

Behandeling en diagnose: evaluatie door een huisarts, gynaecoloog of bekkenfysiotherapeut omvat lichamelijk onderzoek en soms beeldvorming. Conservatieve behandelingen, zoals bekkenbodemoefeningen (Kegels), biofeedback en andere fysiotherapie, leefstijlaanpassingen en medicatie voor urinair overwicht worden vaak eerst geprobeerd. Wanneer conservatieve maatregelen niet volstaan, kunnen chirurgische opties worden overwogen, bijvoorbeeld voor prolaps of ernstige incontinentie.