behoeftigheid

Behoeftigheid is een Nederlands begrip dat verwijst naar de toestand van behoefte of het gevoel van een gebrek aan iets wat men nodig heeft. Het duidt op de inherente drang of afhankelijkheid die mensen of groepen ervaren wanneer een tekort aanwezig is. Het woord is afgeleid van behoefte, met het achtervoegsel -igheid dat een abstracte kwaliteit of toestand aanduidt. In het dagelijks taalgebruik is behoefte de gangbare term; behoeftigheid komt vooral voor in formeler, literair of analytisch taalgebruik en benadrukt vaak de voortdurende toestand van behoeftigheid.

Behoeftigheid kan zowel fysieke als psychologische of sociale aspecten omvatten. Fysieke behoeften zijn bijvoorbeeld voeding, onderdak en gezondheid, terwijl psychologische of sociale behoeften raken aan erkenning, verbondenheid en veiligheid. In economische of beleidscontexten wordt meestal gesproken van behoefte en vraag, maar behoeftigheid kan worden ingezet om kwetsbare omstandigheden of afhankelijkheid onderstreept weer te geven. In filosofische of sociologische teksten wordt het begrip gebruikt bij analyses van menselijke drijfveren en maatschappelijk handelen.

Voorbeelden: er is sprake van een dringende behoefte aan basisvoorzieningen zoals water en onderdak; in sommige beleidsdocumenten wordt van behoeftigheid gesproken om de kwetsbaarheid van bepaalde groepen te benadrukken. Het onderscheid met behoefte ligt vooral in de nadruk op de toestand zelf versus de concrete behoefte als zodanig.

Zie ook Behoefte, Nood, Noodzaak, Maslow en basisbehoefte.