bedreigende

Bedreigende is een Dutch adjective, afgeleid van het werkwoord bedreigen (bedreigen) en gevormd als het presente deelwoord. Het betekent vertraagd of vormgegeven als iemand of iets een bedreiging vormt of oorzaak is van gevaar of onrust. In die betekenis wordt het gebruikt om aan te geven dat een situatie, gedrag of dreiging mensen angst of zorg berokkent.

Gebruik en grammatica

Bedreigende wordt meestal gebruikt in attributieve positie voor een zelfstandig naamwoord, bijvoorbeeld: een bedreigende situatie, bedreigend gedrag, bedreigende taal. In predicatieve constructies kan ook worden gezegd: De situatie is bedreigend. Het verschil met dreigende is subtiel: bedreigend heeft vaak een sterker connotatie van onmiddellijke dreiging vanwege het voorvoegsel be- en de inherente betekenis van bedreiging.

Voorbeelden

- De politie waarschuwde voor een bedreigende situatie op straat.

- Bedreigende taal kan leiden tot civiele of strafrechtelijke consequenties.

- De resultaten vertonen bedreigende signalen voor de volksgezondheid.

IJsbrekers en nuance

Bedreigende en dreigende vormen worden vaak door elkaar gebruikt in informeel taalgebruik, maar bedreigende kan formeler of intentioneler klinken en benadrukt de aanwezigheid van een daadwerkelijke dreiging. In juridische en veiligheidscontexten verwijst bedreigende taal of gedrag vaak naar gedrag dat direct schadelijk of intimiderend kan zijn.

Etymologie

Het woord is afgeleid van het werkwoord bedreigen, met het prefix be- en de stam dreigen. Het combineert zo de kern van dreiging met een versterkende betekenis om de ernst van de threatening actie uit te drukken.