autoimmuunklachten
Autoimmuunklachten zijn klachten die ontstaan doordat het immuunsysteem het eigen lichaam aanvalt. Ze variëren sterk per persoon en per aandoening en kunnen tijdelijk of chronisch zijn. Vaak vormen ze het resultaat van onderliggende auto-immuunziekten of syndromen.
Kernmechanismen zijn verlies van zelftolerantie, autoantistoffen en autoreactieve T- en B-cellen, waarbij ontsteking organen of weefsels
Veel voorkomende autoimmuunaandoeningen zijn reumatoïde artritis, ziekte van Graves, diabetes type 1, lupus, multiple sclerosis en
Diagnostiek vereist anamnese en lichamelijk onderzoek, aangevuld met bloedonderzoek op autoantistoffen (bijv. ANA, RF, anti-CCP, anti-TPO),
Behandeling is gericht op symptoomverlichting en remming van de immuunactiviteit. Mogelijke maatregelen zijn NSAID’s, corticosteroïden, DMARDs
Epidemiologisch komen autoimmuunaandoeningen wereldwijd veel voor, vooral bij vrouwen. Een ontstane klacht kan een aanwijzing zijn