gevoelloosheid

Gevoelloosheid is een verminderd of afwezig gevoel in een gebied van het lichaam, meestal in een ledemaat. Het kan deel uitmaken van tast-, druk- of temperatuursensoren en gaat vaak gepaard met tintelingen of branderigheid. Gevoelloosheid kan tijdelijk zijn, bijvoorbeeld na een ontstane druk op een zenuw, maar aanhoudende gevoelloosheid duidt meestal op een onderliggende aandoening.

Oorzaken zijn onder meer zenuwbeschadiging en aandoeningen van de zenuwen, zoals diabetische neuropathie, zenuwbeknelling (bijvoorbeeld carpaal tunnel), ruggenmerg- of hersenzenuwletsels, en beroerte. Ook kunnen bloedcirculatieproblemen (perifere vaatziekte), vitamine- of mineralentekorten (zoals B12), infecties, auto-immuunprocessen, alcohol- of vergiftigingsgerelateerde neuropathie en sommige medicijnen of chemotherapie leiden tot gevoelloosheid. Verlies van gevoel kan plaatsvinden in een klein gebied of in meerdere delen van het lichaam.

Symptomen variëren en kunnen naast gevoelloosheid bestaan uit prikken, tintelingen, branderigheid of een koud gevoel. Soms gaat gevoelloosheid samen met motorische klachten zoals zwakte of coördinatieproblemen, afhankelijk van de exacte oorzaak en locatie van de zenuwbeschadiging.

Diagnose begint met een medische geschiedenis en lichamelijk neurologisch onderzoek. Bloedonderzoek kan diabetes, B12-tekort of schildklierstoornissen opsporen. Beeldvorming (MRI/CT) en zenuwgeleidingsonderzoek (EMG/NCS) helpen bij het lokaliseren van de oorzaak. De behandeling richt zich op de onderliggende oorzaak en kan bestaan uit controle van suikerziekte, vitamine-supplementen, medicatie tegen neuropathische pijn, fysiotherapie, of chirurgische ingrepen bij compressie van een zenuw. Preventie richt zich op vroege controle van risicofactoren en het beschermen van gevoelloze gebieden tegen verwondingen.

Zie ook: perifere neuropathie, beroerte, carpaal tunnel, vitamine B12-tekort.

---