arteriaalsetele

Arteriaalsetele is een term die af en toe wordt gebruikt in theorie en in niet-geverifieerde publicaties om te verwijzen naar veronderstelde haarachtige uitsteeksels op de binnenbekleding van slagaderen. Het is geen erkende anatomische structuur en ontbreekt in standaard naslagwerken. De etymologie combineert het Nederlandse woord voor slagader (arterieel) met setae, bristels of haren.

In het hypothetische model zouden deze setae microscopische, flexibele uitsteeksels zijn die langs de arteriële wand lopen, mogelijk gerangschikt in patronen die variëren per soort of ontwikkelingsfase. Hun lengte en dichtheid zouden zeer klein zijn, waardoor ze alleen onder hoogonderzoeksomstandigheden waarneembaar zouden zijn.

De beoogde functies zijn voorgesteld als het vergroten van het oppervlak voor signaaloverdracht of het verbeteren van mechanosignaling bij residuele stroming, en mogelijk een rol bij vasculaire remodellering of lokale perfusie. Critici merken op dat zonder robuuste bewijzen de term speculatief blijft en niet voorkomt in standaard anatomische beschrijvingen.

Detectie en bewijs zouden moderne beeldvormingstechnieken vereisen, zoals elektronemicroscopie of hoge-resolutie fluorescence-imaging, met strikte controles om artefacten uit te sluiten.

Samenvatting: arteriaalsetele blijft een niet-erkend concept en valt buiten de conventionele anatoomische kennis, maar kan in theorie verder onderzocht worden in studies naar mechanotransductie en vasculaire remodellering.

Zie ook: endotheel, arteriële vaten, mechanotransductie, vasculaire remodellering.