armering

Armering is het onderdeel van betonconstructies dat bestaat uit staalwapeningsstaven en staalnetten die in het beton worden geplaatst om trek- en buigspanningen op te vangen. Beton heeft een hoge draagkracht onder compressie, maar weinig trek; armering zorgt voor de benodigde taaiheid en draagvermogen. Samen vormen armering en beton gewapend beton, een veelgebruikte constructiemethode in gebouwen, bruggen en civiele techniek.

De meest voorkomende vormen zijn ribbelstaven (deformeerde staven) van koolstofstaal en wapeningsnetten. Standaardstaven zijn leverbaar in verschillende diameters en staalkwaliteiten. In Europa zijn veelgebruikte kwaliteiten B500B en B500C met een nominale treksterkte rondom 500 MPa. Daarnaast bestaan er roestvaststalen, epoxy-gecoate staven of trekdraden voor toepassingen zoals corrosiegevoelige omgevingen of prestressed beton.

Ontwerp en uitvoering van armering volgen normen en codes. In de Europese Unie zijn Eurocode 2 (EN 1992) en EN 10080 voor staalwapeningen leidend, aangevuld met nationale aanvullingen. Belangrijk bij de aanleg zijn voldoende betonbescherming (dekking), correcte ligging en spouw, en de juiste overlengtes bij koppelingen of baarstellingen. Bending en anchorage moeten volgens de ontwerpregels plaatsvinden om verlies van sterkte te voorkomen.

Duurzaamheid en onderhoud van armering richten zich op corrosiepreventie en inspectie. In agressieve omgevingen kan bescherming door coatings of gebruik van roestvast staal noodzakelijk zijn. Regelmatige controles na bouw en onderhoud helpen scheurvorming en degradatie te voorkomen, terwijl recycling van staal mogelijk is aan het eind van de levensduur.

Zie ook: gewapend beton, voorgespannen beton, Eurocode 2.