Home

absorbatie

Absorbatie is het proces waarbij een stof energie of materie uit de omgeving opneemt en zo in zijn eigen bulk terechtkomt. In het Nederlands wordt meestal gesproken van absorptie, maar absorbatie komt ook voor in vakgebieden. Absorptie verschilt van adsorptie: bij absorptie vindt de opname plaats in het volumeniveau van de stof, terwijl bij adsorptie moleculen op een oppervlak aanhechten.

Er zijn diverse vormen van absorptie afhankelijk van het systeem en de verschijningsvorm. In de fysica en

Mechanismen kunnen fysisch zijn (bijvoorbeeld diffusie en verdeling in een bulk zonder chemische verandering) of chemisch

Metingen van absorptie gebruiken vaak termen als absorptiecoëfficiënt en absorptie of absorptiecoëfficiënt A in de Beer-Lambert-wet:

chemie
betreft
het
vaak
de
opname
van
licht
of
straling
door
materie
(optische
absorptie),
waarbij
energie
wordt
overgedragen
aan
atomaire
elektronen
of
vibratoire
modi.
In
biologie
en
medische
sciences
kan
absorptie
verwijzen
naar
de
opname
van
voedingsstoffen
of
medicijnen
door
lichaamsweefsels
of
cellen.
In
milieuwetenschappen
spreekt
men
ook
van
absorptie
van
bijvoorbeeld
water
of
gas
in
materialen
zoals
absorptiemiddelen
of
kofferdikes.
(binding
of
reacties
die
leiden
tot
feitelijke
chemische
transformatie).
Bij
optische
absorptie
spreken
wetenschappers
vaak
over
elektronische
en
vibrationale
overgangen
en
de
daarmee
samenhangende
absorptiespectra.
A
=
εlc,
waarbij
ε
het
molaire
absorptiecoëfficiënt
is,
l
de
doordringende
lengte
en
c
de
concentratie.
Absorptie
speelt
een
cruciale
rol
in
spectroscopie,
zonneceltechnologie,
sensoriek
en
biomedische
toepassingen.