Absorbatie

Absorbatie is het proces waarbij een stof energie of materie uit de omgeving opneemt en zo in zijn eigen bulk terechtkomt. In het Nederlands wordt meestal gesproken van absorptie, maar absorbatie komt ook voor in vakgebieden. Absorptie verschilt van adsorptie: bij absorptie vindt de opname plaats in het volumeniveau van de stof, terwijl bij adsorptie moleculen op een oppervlak aanhechten.

Er zijn diverse vormen van absorptie afhankelijk van het systeem en de verschijningsvorm. In de fysica en chemie betreft het vaak de opname van licht of straling door materie (optische absorptie), waarbij energie wordt overgedragen aan atomaire elektronen of vibratoire modi. In biologie en medische sciences kan absorptie verwijzen naar de opname van voedingsstoffen of medicijnen door lichaamsweefsels of cellen. In milieuwetenschappen spreekt men ook van absorptie van bijvoorbeeld water of gas in materialen zoals absorptiemiddelen of kofferdikes.

Mechanismen kunnen fysisch zijn (bijvoorbeeld diffusie en verdeling in een bulk zonder chemische verandering) of chemisch (binding of reacties die leiden tot feitelijke chemische transformatie). Bij optische absorptie spreken wetenschappers vaak over elektronische en vibrationale overgangen en de daarmee samenhangende absorptiespectra.

Metingen van absorptie gebruiken vaak termen als absorptiecoëfficiënt en absorptie of absorptiecoëfficiënt A in de Beer-Lambert-wet: A = εlc, waarbij ε het molaire absorptiecoëfficiënt is, l de doordringende lengte en c de concentratie. Absorptie speelt een cruciale rol in spectroscopie, zonneceltechnologie, sensoriek en biomedische toepassingen.