aardingsverbindingen

Aardingsverbindingen zijn elektrische verbindingen die blootliggende geleidende delen van een installatie en andere metalen voorwerpen met de aarde verbinden. Doel is een veilige, laag-impedante aardingsweg te bieden zodat bij een storing de foutstroom via de aarde kan afvloeien en de spanning op niet-geaarde delen beperkt blijft.

Ze vormen een onderdeel van de beveiliging van een elektrische installatie. Door een lage weerstand te creëren naar de aarde wordt de werking van beschermingsmiddelen zoals aardlekschakelaars en zekeringen sneller geactiveerd. Daarnaast dragen aardingsverbindingen bij aan een gelijkwaardige potentiaal tussen verschillende metalen delen (equipotential bonding), zodat het risico op elektrische schokken bij aanraking van meerdere onderdelen afneemt.

De uitvoering omvat doorgaans aardingsdraden of PE-leidingen, aardingspunten in de hoofdverdeelinrichting en aardingselektroden zoals aardingsstaven of –pen in de bodem. In gebouwen wordt vaak een centraal aardpunt aangelegd waaraan meerdere aardingsdraden en aardingsklemmen zijn aangesloten. Ook extraneous conductive parts, zoals metalen water- of gasleidingen en bouwkundige elementen, kunnen worden gebonden aan het aardingssysteem om potentiële verschillen te verkleinen.

Installatie en onderhoud vereisen naleving van nationale en Europese normen voor veilige laagspanningsinstallaties. De aardingsweerstand moet binnen toegestane grenzen blijven en periodieke controles zijn gebruikelijk. Bij beschadiging, corrosie of losgeraakte verbindingen moet het systeem worden hersteld om de veiligheid te waarborgen. Aardingsverbindingen zijn daarmee een fundamenteel element van elektrische veiligheid in zowel residentiële als industriële omgevingen.