aardingsdraden

Aardingsdraden zijn geleiders die in elektrische installaties worden gebruikt om alle blootgestelde metalen delen en de installatie zelf met de aarde te verbinden. Het doel is een lage-impedantie pad naar de aarde te bieden bij foutstromen, zodat beveiligingsmiddelen zoals zekeringen of beveiligingsrelais snel kunnen reageren en zodat aanraking met spanning wordt voorkomen. Daarnaast dragen aardingsdraden bij aan de stabilisatie van spanningsniveaus en aan de werking van bliksemaarding.

Aardingsdraden worden meestal gemaakt van koper; soms wordt kopergekalibreerd of koperlegering toegepast in oudere installaties. Ze kunnen onbedekt (bare) zijn of geïsoleerd met een groen–geel kruisvlak om de aardingsfunctie aan te geven. De diameter of dwarsdoorsnede van de aardingsdraad varieert afhankelijk van de installatie, de maximale te verwachten foutstroom en de geldende normen.

In een gebouw worden aardingsdraden verbonden met het aardingssysteem, waaronder aardingsstaven of een aardingsnet, en met de aardklem in de verdeelkast. Het is essentieel dat deze verbinding continu en corrosiebestendig is; gebruik is aan te raden met professionele klemmen en volgens de voorgeschreven montagemethoden. Een goede aardingsverbinding zorgt voor een betrouwbare afvoer van foutstromen en helpt de veiligheid van personen en apparatuur te waarborgen.

Regelgeving en normen voor aardingsdraden vallen onder de Europese en nationale normering voor elektrische installaties. Voorbeelden hiervan zijn de EN 60364-series en nationale regels zoals die in Nederland gelden (zoals NEN-normen). Lokale voorschriften bepalen onder meer kleurcodes, verbindingsmethoden en meetprocedures voor aardingsweerstand.

Onderhoud en tests kunnen periodiek worden uitgevoerd om de continuïteit en de aardingsweerstand te controleren, bijvoorbeeld met een aardingsweerstandmeter. Bij wijzigingen aan de installatie of bij zichtbare beschadiging van de aardingsdraden is professionele controle aan te bevelen.