Werkingsvormen

Werkingsvormen verwijst naar de verschillende manieren waarop iets werkt of functioneert. Het beschrijft de concrete vormen waarin een werking tot stand komt of effect sorteert. De term combineert werking (het proces of mechanisme waardoor iets werkt) met vorm (de wijze of methode). In die zin gaat het om de modus operandi van een verschijnsel: de wijze waarop het effect optreedt.

Toepassingsgebied: de term wordt in diverse vakgebieden gebruikt, zoals wetenschap, techniek, geneeskunde, onderwijs en beleidsvorming. Vaak wordt onderscheid gemaakt tussen de werkingsvorm en het onderliggende werkingsmechanisme. De werkingsvorm geeft aan op welke manier een proces verloopt of een interventie werkt; het mechanisme beschrijft wat er op moleculair of systemisch niveau gebeurt.

Voorbeelden: in de geneeskunde kan een medicijn verschillende werkingsvormen hebben, zoals receptorbinding of enzymremming; in het onderwijs kan men spreken over onderwijswerkingsvormen zoals klassikale instructie, samenwerkend leren of projectwerk; in de techniek betreft het de wijze van functioneren van een apparaat, bijvoorbeeld elektrisch, hydraulisch of mechanisch. Beleidsmatig kan een maatregel via verschillende kanalen werken, zoals advisering, financiële prikkels of regelgeving; elk van deze is een andere werkingsvorm.

Zie ook: werking, werkingsmechanisme, onderwijswerkingsvormen.