Warmtepompunits

Warmtepompunits zijn de belangrijkste componenten van een warmtepompinstallatie die warmte verplaatst via een refrigerantkringloop. Een typische installatie bestaat uit een buitenunit en een binnenunit, verbonden door koel- en vloeistofleidingen en een besturingssysteem. Ze kunnen functioneren als lucht-water warmtepompen of als bodem- of watergebonden systemen en leveren verwarming en vaak ook warm tapwater.

Werking: Bij verwarming onttrekt de buitenunit warmte aan een externe bron (lucht, bodem of water) en geeft deze via de condenser af aan de binnenunit. De compressor verhoogt de druk en temperatuur; de expansie verlaagt de druk en bereidt de cyclus voor. In koelmodus draait de cyclus om. Moderne modellen gebruiken invertertechnologie voor variabele capaciteit en kunnen bij koud weer bijverwarmen of samenwerken met een buffervat.

Typen en toepassingen: Lucht-water warmtepompen zijn populair vanwege eenvoudige installatie, terwijl bodem-/watergebonden systemen doorgaans hogere efficiëntie bieden maar graaf- of boringswerk vereisen. Er zijn split-systemen (buitenunit en binnendeel) en monoblocks (alles in één behuizing). Ze leveren verwarming en, afhankelijk van de configuratie, warm tapwater.

Efficiëntie en onderhoud: Efficiëntie wordt uitgedrukt in COP en SCOP en hangt af van buitentemperatuur en bron. Bij lage temperaturen kan de efficiëntie dalen en schakelt het systeem over op aanvullende verwarming. Installatie vereist een erkende installateur en periodiek onderhoud, inclusief controle van koelmiddelcircuits, lekdetectie en filters.

Voordelen en nadelen: Warmtepompunits zijn doorgaans zuiniger en schoner dan gas- of olieverwarming en kunnen ook koelen bieden. Nadelen zijn hogere aanschafkosten en afhankelijkheid van klimaat; in extreme kou kan een aanvullende verwarmingsbron nodig zijn.