Voetschimmel

Voetschimmel, ook wel tinea pedis genoemd, is een veelvoorkomende schimmelinfectie van de huid van de voet. De infectie wordt meestal veroorzaakt door dermatofyten, met Trichophyton rubrum als meest voorkomende soort; minder vaak zijn ook andere dermatofyten en gistachtige organismen zoals Candida betrokken.

Symptomen zijn onder meer jeuk, branderigheid, schilfering en roodheid van de voet. Vaak zit de infectie tussen de tenen, maar hij kan ook uitbreiden naar de voetzool, de wreef of de nagelriem. Bij ernstigere besmettingen kunnen blaren, kloofjes en een onaangename geur voorkomen. Een secundaire bacteriële infectie kan acute pijn en zwelling veroorzaken.

De ziekte verspreidt zich vooral via direct contact en via besmette oppervlakken zoals vloeren in openbare douches en kleedkamers. Risicofactoren zijn zweterige voeten, strakke of niet-ademende schoenen, natte voeten en slechte voetverzorging.

Diagnose is meestal klinisch gebaseerd op het beeld en de locatie. In twijfel kan men een kaliumhydroxide (KOH) preparaat of een kweek laten doen ter bevestiging.

Behandeling bestaat meestal uit lokaal werkende antifungale middelen zoals terbinafine, naftifine, clotrimazol of miconazol, vaak gedurende 1 tot 4 weken. Bij uitgebreide aantastingen tussen de tenen of nagelinfecties kan een huisarts orale antifungale medicatie voorschrijven. Het is belangrijk de voeten droog te houden en goede hygiëne toe te passen.

Preventie omvat droge voeten, dagelijks wisselen van sokken, draagbare en ademende schoenen, en het vermijden van het delen van schoenen of handdoeken. Voetschimmel keert vaak terug; langdurige voetverzorging vermindert recidief. Raadpleeg een arts bij onvoldoende verbetering of bij tekenen van ernstigere infectie.