Voedselverlies

Voedselverlies verwijst naar eetbaar voedsel dat verloren gaat of niet beschikbaar komt voor menselijke consumptie tijdens de productie en toeleveringsketen, voordat het bij de consument terechtkomt. Het omvat verliezen tijdens landbouw, oogst, postharvest handling, opslag, transport, verwerking en verpakking. Het begrip verschilt van voedselverspilling, dat meestal slaat op het weggooien van voedsel door consumenten of restaurants na aankoop.

Belangrijke fasen zijn de landbouw- en oogstfase, opslag en transport, verwerking en verpakking, en detailhandel. Oorzaken zijn onder meer ongunstige weersomstandigheden, plagen en ziekte, gebrek aan koelketens en opslag, kwaliteitsnormen die verspilling opleveren, en onvolledige afstemming tussen productie en vraag.

Globaal wordt geschat dat ongeveer een derde van het geproduceerde voedsel verloren gaat of wordt verspild, wat overeenkomt met circa 1,2 tot 1,3 miljard ton per jaar. Verliezen komen vaker voor in lagere- en middeninkomenslanden in de productie- en opslagfasen, terwijl in rijkere landen detailhandel en huishoudens vaker de oorzaak zijn.

De gevolgen zijn onder meer verlies van landbouwgrond, water en energie, hogere uitstoot van broeikasgassen en economische schade. Voedselverlies kan de voedselzekerheid verminderen, vooral in kwetsbare regio's.

Reductie vereist investeringen in opslag en koelketens, betere logistiek en vraagvoorspelling, efficiëntere verwerking en verpakking, en donaties van overtollig voedsel aan voedselbanken. Voor consumenten en bedrijven zijn bewustwording en duidelijke datumaanduiding belangrijke onderdelen van beleid en gedragsverandering.