voedselzekerheid

Voedselzekerheid is een toestand waarin alle mensen op elk moment fysieke en economische toegang hebben tot voldoende, veilig en voedzaam voedsel om een actief en gezond leven te leiden. Het begrip omvat vier dimensies: beschikbaarheid, toegang, benutting en stabiliteit over de tijd. Beschikbaar voedsel ontstaat door productie, handel en voorraden. Toegang vereist voldoende inkomen en marktfaciliteiten zodat mensen voedsel kunnen verwerven. Benutting betreft voedselveiligheid, sanitaire omstandigheden, voedselbereiding en de kwaliteit van het dieet. Stabiliteit betekent dat voedseltoegang veerkrachtig is tegen schokken zoals droogte, prijsschommelingen en conflicten.

Indicatoren voor voedselzekerheid omvatten de prevalentie van ondervoeding, het aantal mensen dat lijdt aan voedselonzekerheid en maten zoals beschikbare calorieën per hoofd en de voedingskwaliteit. Organisaties als FAO, IFAD en de Wereldbank gebruiken indicatoren zoals de prevalentie van ondervoeding (PoU), de Food Insecurity Experience Scale (FIES) en energietoevoer per hoofd om trends te monitoren. Voedselzekerheid varieert tussen regio's en bevolkingsgroepen, met extra kwetsbaarheid bij kinderen, migranten en plattelandsbewoners.

Oorzaken zijn onder meer armoede, politieke instabiliteit, klimaatverandering en verstoringen in landbouw- en voedselketens. Beleidsmaatregelen richten zich op productiviteitsverbetering, duurzame landbouw, stabiele voedselprijzen, sociale beschermingsprogramma's, voedingsvoorlichting en versterking van lokale voedselsystemen en internationale samenwerking. Het bevorderen van voedselzekerheid vereist geïntegreerde, nutrition-sensitieve en duurzame strategieën die zowel directe hulp als structurele oplossingen combineren.