weggooien

Weggooien is een veelgebruikt Nederlands werkwoord dat betekent dat iemand iets wegwerpt omdat het niet langer wordt gewild of bruikbaar is. Het kan verwijzen naar voorwerpen die kapot zijn, verouderd, overtollig of vervallen, maar ook naar voedselresten of consumptiegoederen die nog bruikbaar zijn maar toch worden weggehaald uit bezit. Het woord is opgebouwd uit weg- (afstand, verwijderen) en gooien (werpen).

In de dagelijkse praktijk wordt weggegooid materiaal doorgaans naar verschillende inzamelstromen geleid om te worden gescheiden en gerecycled, zoals restafval, GFT (groente-, fruit- en tuinafval), plastic en papier/karton. In veel gemeenten geldt een afvalscheidings- en ophaalbeleid; onjuiste aflevering kan kosten met zich meebrengen en in sommige gevallen tot boetes leiden. Naast weggooien bestaan er ook opties als repareren, doneren, tweedehands verkopen en upcycling, die gericht zijn op hergebruik.

Weggooien heeft milieu- en ethische implicaties: overmatig weggooien kan leiden tot verspilling van grondstoffen en vervuiling. Het onderwerp maakt deel uit van bredere discussies over de circulaire economie en consumentengedrag, met beleid dat afvalstromen moet verminderen en hergebruik en recycling moet bevorderen.