Vlamvertragend

Vlamvertragend is een aanduiding voor materialen of producten die ontworpen zijn om vlammen te weerstaan en de verspreiding van vuur te beperken. Doorgaans betekent dit dat het materiaal vertraagde ontbranding vertoont of bij blootstelling aan een ontstekingsbron minder snel brandt dan vergelijkbare niet-vlamvertragende materialen.

Vlamvertragendheid kan intrinsiek zijn, door de chemische structuur van vezels of polymeren, of verkregen via behandelingen en coatings. Intrinsieke vlamvertraging komt voor bij bepaalde materialen zoals aramiden; additionele vlamvertragende eigenschappen ontstaan vaak door additieven tijdens productie (fosfor-, halogeen- of stikstofhoudende verbindingen). Ook oppervlaktebehandelingen en intumescerende coatings worden toegepast om een beschermende koolstoflaag of krimplaag te vormen.

Toepassingen bevinden zich onder meer in textiel en bekleding (kleding, gordijnen, meubelstoffering), bouwmaterialen (isolatie en panelen), elektronica behuizing en huishoudelijke of auto-onderdelen waar brandveiligheid gewenst is.

Testen en normen variëren per toepassingsgebied. Voor textiel wordt vaak NFPA 701 toegepast, terwijl voor bouwproducten EN 13501-1 gangbaar is. Fabrikanten rapporteren vlamvertragende classificaties volgens relevante nationale of internationale normen, afhankelijk van de sector en regio.

Beperkingen en overwegingen omvatten mogelijke milieubelasting van sommige vlamvertragende additieven, migratie of afname van effectiviteit na herhaalde was- of blootstellingscycli, en de mogelijkheid van giftige gassen bij verbranding. Regelgeving zoals REACH beïnvloedt het gebruik van bepaalde FR-verbindingen, waardoor afwegingen tussen brandveiligheid, gezondheid en milieu noodzakelijk zijn.