Vingerverbinding

Vingerverbinding, medisch bekend als syndactylie, is een aangeboren afwijking waarbij twee of meer vingers verbonden zijn door huid, weefsel of bot. Het is de meest voorkomende handafwijking en treft zowel jongens als meisjes. Syndactylie kan beperkt blijven tot huidwebbing (eenvoudige syndactylie) of gepaard gaan met bot- en nagelverbindingen (complexe syndactylie), en kan volledig of gedeeltelijk zijn.

Oorzaken en erfelijkheid: De meeste gevallen ontstaan tijdens de embryonale ontwikkeling wanneer de vingerbudjes onvoldoende scheiden. Sommige gevallen komen voor als onderdeel van een genetisch syndroom en kunnen autosomaal dominant overerven, met variabele expressie. Voorbeelden van syndromen waarbij syndactylie kan voorkomen, variëren per soort en zijn relatief zeldzaam.

Klinische presentatie en diagnose: Het belangrijkste symptoom is fusion of webbing tussen vingers. Risicofactoren en familiegeschiedenis kunnen aanwijzingen geven. Röntgenfoto’s helpen bij het onderscheiden van huid- versus botverbindingen. Prenatale echo kan in sommige gevallen al informatie geven als er bekend risico is.

Behandeling: Niet alle gevallen vereisen operatief ingrijpen. Bij functionele beperkingen of cosmetische overwegingen wordt doorgaans op jonge leeftijd een chirurgische scheiding uitgevoerd. Deze ingreep kan bestaan uit huid- en weefseltransplantatie en soms botcorrecties; na de operatie volgt revalidatie en fysiotherapie.

Prognose en follow-up: Met tijdige en adequate behandeling levert syndactylie meestal goede functionele resultaten op, hoewel littekenvorming of recidief in zeldzame gevallen voorkomen kan. Monitoring door een behandelteam is aanbevolen om ontwikkeling en functie te volgen.