Ureteropelieke

Ureteropelieke is een medische term die verwijst naar de relatie tussen de ureter (urineleider) en het nierbekken. In het bijzonder gaat het om de ureteropelikale overgang (UPJ), het gebied waar het nierbekken overgaat in de ureter. Dit gebied ligt nabij de hilus van de nier en maakt deel uit van het retroperitoneale traject waar urine van de nier naar de urinewegen stroomt.

De ureteropelikale overgang vormt de kritieke punt van de urineafvoer vanuit de nierbekken. Urine passeert dit smalle segment via peristaltische golfjes die de urinestroom richting de ureter sturen. Hoewel het een relatief stabiel gebied is, kan het bij afwijkingen verstoord raken, wat kan leiden tot obstructie, stase van urine en hydronefrose. Oorzaken zijn onder meer aangeboren verdikkingen van UPJ, verworven littekenvorming door ontsteking of trauma, en druk door kruisende bloedvaten of steentjes.

Diagnostiek bij verdenking van UPJ-problemen omvat meestal beeldvorming en functionele testen. Ultrageluidonderzoek (echografie) is vaak de eerste stap om hydronefrose en grootte van de nier te beoordelen. Verdere evaluatie kan CT-urogrammen of MR-urography omvatten, en diuretische renografie om de nierfunctiewaarde en de doorstroom door de UPJ te bepalen.

Behandeling hangt af van de ernst en symptomen. Milde hydronefrose zonder functionele achteruitgang kan observerend worden gevolgd, terwijl obstructie vaak chirurgische correctie vereist. De meest voorkomende behandeling is pyeloplastiek (bijvoorbeeld de Anderson-Hynes-pyeloplastie), uitgevoerd open, laparoscopisch of robotgeassisteerd. Minder invasieve opties zoals endopyelotomie of tijdelijk stenten bestaan ook. De uitkomsten zijn doorgaans goed met herstel van urineafvoer en nierfunctie.