Uitbetalingstermijn

Uitbetalingstermijn is de termijn waarbinnen een betaling door een schuldenaar aan een schuldeiser moet worden voldaan. In de praktijk wordt deze termijn meestal vastgelegd in een overeenkomst, factuur of algemene voorwaarden en gaat vaak samen met de datum waarop de levering of factuur is gedaan.

In contractuele afspraken bepaalt de uitbetalingstermijn wanneer betaling uiterlijk moet plaatsvinden. Dit kan bijvoorbeeld zijn: betaling binnen 30 dagen na factuurdatum, na levering of na ontvangst van een correcte factuur. De exacte termijn kan per sector, land en soort transactie verschillen en kan ook korter of langer zijn, afhankelijk van wat partijen overeenkomen.

Als er geen termijn is overeengekomen, geldt doorgaans een redelijke termijn. In de Europese context is 30 dagen vaak de standaard, tenzij anders is afgesproken of er specifieke regels zijn voor consumenten of openbare aanbestedingen. Partijen kunnen verschillende betalingsvoorwaarden opnemen, waaronder kortingen bij vroege betaling of termijnen die rekening houden met de cashflow van het bedrijf.

Bij het verstrijken van de uitbetalingstermijn ontstaat verzuim en kan de schuldeiser wettelijke rente of andere kosten eisen, afhankelijk van de geldende regelgeving en contractuele afspraken. Incassokosten en eventuele boetes voor late betaling zijn onderwerp van wet- en regelgeving en kunnen variëren naar gelang de situatie.

Praktisch gezien is duidelijkheid cruciaal: leg de uitbetalingstermijn expliciet vast in contracten en op facturen, behoud duidelijke betalingsgegevens, en overweeg automatische herinneringen en mogelijke kortingen voor tijdige betaling om betalingsprocessen te stroomlijnen.