UVgevoeligheid

UV-gevoeligheid, ook wel fotodermatosis genoemd, is een verhoogde gevoeligheid voor ultraviolette straling (UV) waardoor zonblootstelling sneller huidreacties oproept dan bij personen zonder deze gevoeligheid. De reacties variëren van milde roodheid tot ernstige huiduitslag en blaarvorming; ook ogen kunnen gevoelig zijn voor fel licht.

Oorzaken en vormen: UV-gevoeligheid kan erfelijk zijn, zoals bij xeroderma pigmentosum of andere fotodermatosen. Ook porfyrieën en sommige systemische aandoeningen zoals systemische lupus erythematosus kunnen fotodermatitis veroorzaken. Daarnaast kunnen medicijnen de gevoeligheid verhogen; bekende fototoxische en fotomaterielevormen ontstaan bij onder andere tetracyclines, fluoroquinolonen, sulfonamiden, amiodarone, NSAID’s en retinoïden. Bij fototoxische reacties is de huid direct beschadigd door UV-straling; bij fotoallergische reacties treden ontstekingsreacties op na immunologische prikkeling.

Symptomen en diagnose: Symptomen zijn onder meer roodheid, pijn, jeuk, bultjes of blaren na zonblootstelling; bij ogen kan fotofobie voorkomen. Diagnostiek omvat anamnese, fototests (provocatie met UV-licht), patch-tests voor contactfotosensitiviteit, en bloedonderzoek of porfyrine-metingen bij verdenking op porfyrie. Genetische tests kunnen bij erfelijke vormen uitkomst bieden.

Behandeling en preventie: belangrijkste maatregelen zijn vermijden of beperken van zonblootstelling, en uitgebreide fotobescherming zoals zon- en UV-A/UV-B-filterende kleding, zonnebrandcrème met brede bescherming en SPF 30+ of hoger, hoeden en UV-blokkerende glazen. Bij medicatiegerelateerde fotosensitiviteit kan aanpassing van medicatie vereist zijn, in overleg met een zorgverlener. Behandeling van de onderliggende aandoening kan de ernst van UV-gevoeligheid beïnvloeden.