Systeemkenmerken

Systeemkenmerken zijn de eigenschappen die een systeem kenmerken en beschrijven hoe het functioneert, presteert en interageert met zijn omgeving. In de systeem- en software-engineering worden deze kenmerken gebruikt om een systeem te definiëren, te ontwerpen en te evalueren. Ze omvatten zowel wat het systeem doet (functionele kenmerken) als hoe het aan kwalitatieve eisen voldoet (niet-functionele kenmerken), en ze kunnen ook structurele en gedragsmatige aspecten omvatten.

Functionele kenmerken beschrijven de services, taken of processen die het systeem uitvoert, inclusief input, output en besluitvorming. Voorbeelden zijn verwerkingen, transformaties, database-operaties, API’s en rapportages. Niet-functionele kenmerken betreffen quality attributes zoals prestaties, betrouwbaarheid, beschikbaarheid, veiligheid, vertrouwelijkheid, gebruiksvriendelijkheid, onderhoudbaarheid, schaalbaarheid en compatibiliteit met andere systemen. Deze kenmerken beïnvloeden ontwerpkeuzes en kosten en bepalen vaak de bruikbaarheid en levensduur van het systeem.

Structurele kenmerken hebben betrekking op de opbouw van het systeem, zoals componenten, modules, interfaces, data- en communicatie stromingen, en de mate van modulariteit, koppeling en cohesie. Gedragskenmerken beschrijven hoe het systeem zich gedraagt in de tijd, inclusief toestandsveranderingen, dynamische gedragspatronen, reacties op gebeurtenissen en tijdslimieten.

Context en grenzen verwijzen naar de omgeving waarin het systeem opereert, inclusief interfaces met externe systemen, invoer en uitvoer, afhankelijkheden en randvoorwaarden. Toepassing en beoordeling van systeemkenmerken gebeurt via eisenanalyse, modellering (bijv. use cases, architectuur- en datamodellen) en het vastleggen van meetbare criteria. Het ondersteunt ontwerpbeslissingen, tests en verantwoording.