Slikklachten

Slikklachten is de verzamelnaam voor klachten bij het slikken, waarbij voedsel of vloeistoffen moeite kosten om door de keel te passeren. Slikklachten kunnen ontstaan in de oropharyngeale fase (het begin van de slik) of in de slokdarmfase, en kunnen gepaard gaan met hoesten bij het slikken, pijn tijdens of na het slikken, of het gevoel dat voedsel vastzit.

Veel voorkomende oorzaken zijn onder andere neurologische aandoeningen zoals een beroerte, Parkinson, of multiple sclerose; spierzwakte of beschadiging van de slikspieren; letsels van hoofd en hals; structurele afwijkingen zoals tumoren, vernauwingen in de slokdarm (stricturen) of slokdarmwebjes; inflammatoire of infectieuze processen zoals reflux of slokdarmontsteking; en leeftijdsgerelateerde veranderingen in de slikreflex.

Symptomen die vaak wijzen op slikklachten zijn het gevoel van vastzittend voedsel in de keel, hoesten of verslikken tijdens of na het slikken, pijn bij slikken (odynofagie), gewichtsverlies en regurgitatie. De diagnose wordt gesteld op basis van anamnese en lichamelijk onderzoek, gevolgd door diagnostische tests zoals videofluoroscopie van het slikken, endoscopie met biopt, en slokdarmmanometrie.

Behandeling is afhankelijk van de oorzaak. Therapie kan bestaan uit logopedie en sliktherapie met adem- en sliktechnieken, verdikkingsmiddelen of voedingsaanpassingen, en houdingstips tijdens het slikken. Structurele problemen kunnen worden behandeld met dilatatie, stenting of chirurgie, terwijl refluxgerelateerde klachten vaak met medicatie en leefstijlaanpassingen worden behandeld. Bij ondervoeding of ernstige slikproblemen kan voedingen via sonde noodzakelijk zijn.

Hetzien van slikklachten vraagt tijdige medische evaluatie, vooral bij plotseling optreden, bij pijn, gewichtsverlies, of verstikkings- of aspiratierisico. Vroege diagnose vermindert complicaties zoals aspiratiepneumonie en ondervoeding.